When Mary lost Jesus for three days, her heart was filled with anguish, yet she never lost faith. She searched, she prayed, and she surrendered to God’s plan.
When Virginia learned that her eldest daughter had chosen to follow Jesus through religious life, she felt the same ache of separation. But like Mary, she turned her sorrow into trust, believing that love—no matter the distance—always finds its way back to God.
“Dako kaayo ang akong pagpasalamat sa Ginoo nga nabuntis ko sa akong panganay na anak kay akong panaligon ato 19 akong edad. Akong gi-ampingan akong pagsabak sama sa pag-amping sa akong kaugalingon hangtud siya nga gi-anak.
Nakita gyud nako siya nga matinudannon siya nga pagkabata kay button siya nga nagtubo. Nagtubo siya nga makanunayon namo siyang pagsimba kada domingo.
Uyon ang akong kaugalingon kabubut-on naghalad siya sa iyang kinabuhi ngadto sa Diyos.
Akong giandam sakong kaugalingon posibleng mahitabo, wala ko maggdahom nga musulod siya sa pagka-madre sa iyang paglakaw dinha sa Cebu.
Gipadayon nako nga malipayon sa paghalad sa Ginoo bisan tua sia sa layo, nga dli mi kanunay magkita, nagpasalamat gihapon ko sa Ginoo sa Labawng Makagagahom.
Padayon ra gihapon ko sa akong paghalad sa Ginoo bisan siya [akong anak] layo ug dili kanunay nga makita.
Akong mensahe sa mga ginikanan nga unta ilang dasigon ang ilang mga anak sa paghalad sa Ginoo, sa Iyang pulong, sa Iyang kabubut-on arong ingnon mag malampuson og unsa man ang plano sa Ginoo para sa ila, mag pari ba or madre.”
Virginia’s surrender of her daughter to God’s plans is a testament to faith’s power—to love without holding back and to trust without fear.