Mga Pagbasa

Unang Pagbasa: Wis 2:23-3:9
Salmo: Ps 34:2-3. 16-17. 18-19
Ebanghelyo: Lk 17:7-10

Maymay sa Magbalantay

“Nganong mamatay man ang tawo? Nganong mag-antos man ang mga tawo? Nganong mawad-an man ta og minahal sa kinabuhi?

Daghan kanato nawad-an og minahal sa malinawon nga paagi — nasakit man, natigulang man. Sakit oy.

Pero arang-arang nalang kon malinawn nga paagi. Ang uban nato maoy luoy kaayo kay dili lalim ng mawad-an ta og minahal sa paagi nga dili sayon. Sama sa bagyo, nabahaan, kalit kaayo ba. Dili nato damhon.

Mao nga ang pangutana nato ron, “Lord, ngano man? Niingon man ka nga gihimo mi nimo para sa kinabuhi. Gihimo mi nimo nga mahigugmaon. Unya nganong naingon ani?” That is an important question nga kon mangutana mo ana sa Ginoo, makasabot ko.

Mga igsuon, nasinati nato ang pag-antos ug kamatayon tungod sa kasina sa yawa. Dunay yawa nga mirebelde sa Ginoo, nasina sa Ginoo, ug siya ang naghulhog sa tawo. Sa una natong mga ginikanan hangtod karon, siya ang tighulhog og mga tawo nga magpakasala, magbuhat og dautan, kanang buhat nga dili iya sa Diyos, ug tungod ani mosulod ang kasakit. Kon naa gani sala, ang consequence ana kasakitan gyod.

Even diha sa panimalay, kon naa gani magbuhat og dautan, mosunod gyod na ang kasakit.

Kon naa gani mga political leaders, government leaders, or leaders of agencies sa gobyerno, naa gani magpakasala, naa gani mangurakot, magbuhat og dautan o magpahimulos sa bahandi sa katawhan, sigurado, dunay consequence, ug ang consequence ani kasakit, ug dili man gani kamatayon sa daghang mga tawo.

Mao ni nahitabo karon sa atong katilingban. Daghan ang nag-antos, daghan ang nasakit ug daghan ang namatay. Subo paminawn labi na sa atong mata lang nga kalibutanon, daghan ang inosente nga naangin unya ang nagbuhat og dautan nagpaharuhay sa ilang kinabuhi. That is so painful and that is reality.

Sa pagkakaron, ang atong makita nga tawhanon lang, kining mga dautan nagpakasayon, nag-enjoy sila, but listen carefully, moabot ang panahon sila ang mawad-an og tinuod nga kinabuhi.

Makapangutana ta, “Lord ngano man lagi nga sa nahitabo karon ang mga matarong man ang nag-antos? Nganong daghan man tawo nga diyosnon, mao man lagi sakiton? Mao man lagi mahimong biktima sa inhustisya? Mao man ang mag-antos sa dautang binuhatan sa uban?” Kon naa mo nga pangutana ana sa kasingkasing, ayaw mo kaulaw, ayaw mo kahadlok. Ipadangat na sa Ginoo. And I’m sure in the silence of your hearts, God will provide you the answers.

Ang atong makita diri sa mga mata nga tawhanon dili mao ang kamatuoran. Limitado man gud atong makita. Pero ang kamatuoran, ang Diyos nag-andam og dako kaayo nga kalipay, kaluwasan, sa tanan nga nag-uban kaniya. What we see here is not the final thing because God has something good prepared for all those who love him.

We are invited today to believe that God is preparing something beautiful for those who love him. Kanus-a na mahitabo? Ecclesiastes 3:11, “God will make all things beautiful in his time.”

Magpabilin ta nga madasigon, matuohon sa Diyos. “Do not be afraid, I will always be with you.” Mao nay pasalig sa Ginoo nato. Sa atong mga kasakit, ubanan ta niya. Ayaw mo pawala sa paglaum. Hawid lang ta niya.”